วิฬาร

Posted by mairay on 18, 2008 · ให้ความเห็น 

เพลิน’รมณ์ภาพโพล้เพล้    แดดอ่อนอ่อน

วิฬารร่อนลงพื้น               ลื่นไถล

แล้วจักหยุดเพ่งพิจ            พินิจไกล

พลันหันไซร้เอียงร่าง        เยื้องย่างมา

วิฬารเจ้าซุกซน                ปนเสน่ห์

ถึงคราวเร่ร่อนเรื่อย          เปลือยหรรษา

ฤ คราวหยุดนอนนิ่ง          ทิ้งกายา

พาลใจข้าอ่อนลง              ปลงสำคัญ

 

เจ้าวิฬารตัวน้อย              คอยคลอเคล้า

เปรียบดั่งโฉมงามเจ้า        ในความฝัน

หากหยุดนิ่งติดตรึง           พึ่งสัมพันธ์

ทั้งใจฝันหยุดหาย             คลายโลกา

มาบัดนี้วิฬารน้อย             พลอยตีจาก

เหลือเพียงซากอารมณ์    ชวนสงสัย

วิฬารเจ้าวิ่งห่าง                จากทันใด

นภาไซร้มืดทมึน              คืนดังเดิม

 

**โคลงเมรัยสุภาพ สำหรับยามเย็นโดยเฉพาะ

Filed under Mairay Poet Society