2:22

Posted by mairay on 18, 2008 · 1 ความเห็น 

ลงนั่งอย่างไม่เร่งรีบ

บางครั้งก็มาพร้อมอาการมึน ๆเล็กน้อย

กด สวิซเพื่อเปิด ups

แล้วตามด้วย cpu และต่อมา เปิดจอ monitor

 

หากวันไหนที่ไม่ได้อยู่กับคอมพิวเตอร์ตลอดเวลา

ก็จะเป็นอาการปกติในช่วงเวลาค่ำคืนแบบนี้ร่ำไป

 

ฉัน

ติดการกระทำแบบนี้ไปนานแค่ไหนแล้วนะ

 

หากควรจะนอนแต่ก็ไม่ยอมนอน

กลับถ่างตาอันพาลจะปิดเสียให้ได้

มานั่งหน้าสลอนอยู่หน้าคอมพิวเตอร์

 

เพราะมัวแต่คิดว่า มีงานที่ต้องทำ นี่นา(ทั้งที่ๆถ้าอยู่ในอาการนั้นแล้ว ก็ยากเหลือเกินที่จะกลับไปมีสมาธิกับงาน)

 

กลายเป็นความเคยชินแบบเลี่ยงไม่ได้ไปซะแล้ว

 

และทุกครั้งฉันก็จะเจอกับ

2:22

ซะทุกที

บางวัน เรียกว่า หลายวันมานี้ดีกว่า

ฉันก็มักจะเจอกับ

22:22

เข้าอีกซะด้วย

 

เป็นการเหลือบมองดูเวลาที่จอคอม โดยไม่ได้ตั้งใจ

 และทุกที ก็จะเจอกับตัวเลขเวลานั่น

ทุกครั้งจริงๆ

 

แต่ก่อนเคยได้คุยกับเพื่อนคนนึงเมื่อคราวเยาว์วัย (จริงๆก็ไม่กี่ปีเอง 55)

มันก็บอกกับฉันว่า “เนี่ย เวลาแกบังเอิญมองไปเห็นเวลาที่เป็นตัวเลขเดียวกันนะ โดยฉพาะ 0:00 (ซึ่งก็คือตอนเที่ยงคืนเป๊ะ) จะถือว่าโชคดี ให้แกอธิษฐาน แต่ต้องบังเอิญเหลือบไปเห็นทีเดียว พอดีเป๊ะนะเว้ย”

ด้วยพอดีเวลาที่เห็นตอนนั้น คือ 0:00 นั่นเอง มันเลยรีบเอ่ยขึ้นมาอย่างว่องไว

ฉัน ก็ว่าง่าย เรื่องแบบนี้ แหม่

อธิษฐานเป็นจริงเป็นจังซะ

 

จนถึงปัจจุบัน แม้จะไม่ได้ไปปักใจอะไร

แต่ทุกครั้งที่อยู่หน้าคอมยาวๆหรือเพิ่งเปิดคอมบ้างตอนดึก แล้วเหลือบไปมองเวลา

แบบไม่ได้ตั้งใจจริงๆ มองแค่ดูว่ากี่โมงแล้วเท่านั้น

ก็มักที่จะเห็น ตัวเลข 2 สามตัว สวยๆเรียงกันเสมอ ไม่ได้โม้ (ไม่ยักเจอ 0:00 )

แล้วมันก็อดอธิษฐานอะไรดีๆยิ้มๆในใจไม่ได้

ก็แหม่นะ คำอธิษฐานของคนเราก็เหมือนเป็นการหากำลังใจให้ตัวเองนั่นแหล่ะ

บางวัน ก็เห็นทั้งคู่เลย นะ อย่างเมื่อวานนี้ 22:22 ด้วย

ดีใจ๊ ดีใจ (ทำไม55)

 

จริงๆแล้ว มันเป็นความสุขเล็กๆที่ฉันได้รับอย่างง่ายๆไม่รู้ตัว

ให้ฉันได้อมยิ้มเล็กๆน้อยๆในใจซัก 10 -20 วินาที

กับวันบางวัน ที่ฉัน รู้สึกได้ว่าอยากจะหลุดออกไปเดินเล่นนอกจักรวาลซักพัก

หรือดำดิน ลงใต้สมุทรแล้วก็จมอยู่เงียบๆซักประเดี๋ยว

 

ที่สำคัญ สำหรับ ฉัน ช่วงเวลาเล็กๆนั้น

มันปลดล๊อกอารมณ์แย่ๆของฉันได้ดีทีเดียว

บางคร้งก็อาจเรียกได้ว่า “ช่วงเสี้ยวเวลากลับใจ”

ฮา

 

ดีออก

ป.ล.

มีใครมีเวลาปลดลีอกอารมณ์ สวยๆอีกมั้ยนะ

ป.ล. 2

ฉันมีอีกเวลานึง 5:55 เป็นเวลาที่ดีที่สุดในมวลเวลาของฉัน

ความรู้สึกที่ได้รับได้เห็นในช่วง เลขนั้น เวลานั้นจะไม่ลืมไปจนวันตายเลยล่ะ

แต่ไม่บอกหรอกนะว่าทำไม ;p

Filed under Uncategorized